“En zo we konden aanschouwen, dan gingen wij door het leven – zo kalm en vrij – als een grote stroom”, Franciscus van Assisi. Om te kunnen waarnemen zonder oordeel dient een mens bijna letterlijk een stap achteruit te doen; zo onttrekt hij/zij zich aan de opdringerigheid van de huidige situatie en zet vooral de dwingende emoties, die heulen om aandacht even letterlijk buiten spel. Als je dit kunt delen met een intieme tochtgenoot die weet heeft van zulk broos proces, mag je je dankbaar weten. Een mens ontplooit zich geleidelijk in de bedding van zijn geestelijk wordingsproces veelal mits goede ondersteuning, mildheid en veel begrip. Onze menselijke aard wordt net verfijnd en verdiept in deze eerlijke interactie. Voltrekt het ‘ken jezelf’ zich net niet door de waardevolle aanvulling en revisies van een vertrouwde naaste? “Het verlangen om volledig begrepen te worden, blijft onvervuld”, vind je terug op de site van Nand Cuvelier. Mekaar erkennen in zijn waarheid en leefsituatie is al heel wat, niet? Franciscus leert ons hoe heilzaam aanvaarden is.
evenstilstaanblog.wordpress.com 