God kent ons hart. Vaak weten we zelf niet waar we de mist in gaan, terwijl dit voor anderen om ons heen goed te zien is. Dat is dus een blinde vlek. Een val waar je steeds weer in trapt en waardoor je door de gevolgen daarvan ongelukkig kan worden. Als je je dus ongelukkig voelt, is het zaak van op zoek te gaan naar die blinde vlekken. Opeens kan je dit duidelijk worden. Alsof je aan de punt van het tafellaken trekt waardoor ineens het heel servies meekomt. Anderen kunnen je er ook op wijzen. Ga dan niet in de aanval. Ook al is de confrontatie nog zo groot of misschien niet zo zacht aangebracht. Het veiligst is het als je geliefden je hier op attent maken. Want vaak zit er onder een misstap ook een kwetsuur. Die kan best in liefde genezen. Daarom bestaat er naast rechtvaardigheid ook barmhartigheid. Ze gaan hand in hand. Je bent ook niet op jezelf aangewezen. Er zijn voorschriften om een goed leven te leiden. Ze begrenzen een veilige bedding om in te gedijen. Door je daar op toe te leggen kom je al een heel eind verder. De rest vertrouw je best toe aan een t(T)egenover.
evenstilstaanblog.wordpress.com 