Een lied beaamde dat enkel de mens die zijn eigen vreemde, niet-bevattelijke grond kan betreden in staat is bij een ander het niet-vertrouwde tegemoet te treden met zachtheid, respect en mildheid. Denk aan Jezus, die mensen met boze geesten, de ‘bezetenen’, niet uit de weg gaat. Geen wonder dat velen het moeilijk vinden met een andere cultuur kennis te maken. Het onbekende niet kunnen laten bestaan, niet willen inpassen in de eigen leefwereld, doch willen normeren aan de eigen maatstaven is tevens de verwondering de weg versperren. Een succesvol auteur vermeldde onlangs wat een zuivere liefdesdaad het is om mekaar niet te willen veranderen… Een levenslange leerschool … Of zoals een vermaarde, Amerikaanse wereldschone erkende: “Schoonheid is alles wat je in jezelf hebt leren aanvaarden. Meer nog dan in het uiterlijke, betekent schoonheid innerlijk zelfvertrouwen, vrede, vriendelijkheid, eerlijkheid en een waardevol leven.” Kunnen wij dit ook een vreemdeling gunnen, dit recht van bestaan? Trouwens, wie is er ‘vreemde’?
evenstilstaanblog.wordpress.com 