Ervarend nadenken

De mens die ervarend nadenkt en die van harte probeert bekommerd samen te leven, kan in die ervaring – soms gekleurd door een gelovige achtergrond of levensstijl – iets vermoeden en ontdekken van een goddelijke nabijheid. Na het laatste Concilie, dat in 1965 werd afgerond, werd geloven vooral in het kader van een nieuwe catechetische aanpak beschreven en verder uitgewerkt als een ‘openbarend ervaringsgebeuren’. Ook vandaag klinkt nog steeds duidelijk in getuigenissen, in preken en boeken, dat geloven veel te maken heeft met ervaringen, met Godservaringen, die midden in het volle leven door ons heen kunnen varen. Ze zijn er nog, de mensen die zich laten aanspreken of raken door een goddelijke Dynamiek van liefde. Voor hen is geloven, is christen – zijn geen systeem van wetten en regels. Ze zoeken geen zekerheden in een instelling maar ze zoeken wel gemeenschappen die hun ervaringen verruimen en daarom doen aansluiten op het openbarend, goddelijk gebeuren dat met die Man van Nazareth is doorgebroken.