Kun je het gras zien groeien? Lijkt me moeilijk. En toch is het opeens langer geworden. Zo ook groeit Gods Rijk onzichtbaar maar zeker. Jezus gebruikt beelden om ons iets duidelijk te maken. Omdat wij maar kunnen zien omdat we weten wat zien is met onze ogen. Voor alles gebruiken wij ons lichaam. En dat is maar goed ook. Nochtans gaat het lichamelijke voorbij. Dat weet ieder mens. Maar leven we hier ook naar? Durven we uitkijken naar wat hierna komt? We hebben een toekomst bij God. Het is onze taak deze toekomst niet te verknallen. Sta je daar wel eens bij stil? Je kunt vandaag al iets van die toekomst proeven. Neem je daar de tijd voor? Het is niet omdat deze toekomst zich in het onzichtbare afspeelt dat je er niet voor kan open komen. Het helpt om je ogen te sluiten en ook om het letterlijk stil te maken. Als alle prikkels wegvallen gaat er een ruimte open waar God woont. En daar mag je rusten in de schaduw van de majestueuze ceder. Deze ceder was eens een twijgje. Klein beginnen is dus de boodschap. Het geloof doet de rest.
evenstilstaanblog.wordpress.com 