Wij hadden het in onze school geleerd:
“Ook hier wordt God als Vader geëerd.”
Iedere morgen werden er daarom , als een klein ritueel, kaarsjes aangestoken voor allen ook al waren wij met veel.
Kleine Jan uit onze klas werd door ‘God als Schepper’, sterk geboeid, ook al zei zijn vader: “Die God heeft ook wel af en toe geknoeid want niet iedereen heeft het goed en wordt door lieve mensen warm behoed.”
Telkens als onze meester vertelde over Jezus vonden wij Zijn leven soms toch wel vreemd en raar, zeker dan wanneer de pastoor kwam en steeds herhaalde: “In Jezus werd Gods liefde heel openbaar. “
Brandt er ook vandaag in onze scholen nog steeds het vuur van Gods Spirit?
Wordt er daar nog geleefd naar Jezus’ barmhartigheid?
Een gelovige houding en een gelovige inhoud kunnen elkaar nog steeds aanvullen, vernieuwen en verrijken.
Waarom zou dit vandaag niet meer kunnen?
evenstilstaanblog.wordpress.com 