Volgens mij zijn spiritualiteit, symboliek en tijdloze verhalen belangrijke noden in de mens. Die zullen blijven. De kerk biedt een antwoord op die noden. Ze zorgt voor structuur en verbondenheid. Een kerk die iets wil te bieden hebben moet durven kwetsbaar te zijn. Ze dient radicale keuzes te maken die ingaan tegen de hoofdstroom van de samenleving. Ze moet zout durven zijn, smaak bieden. Het kan zijn dat de kerk steeds kleiner wordt. Dat moet ons niet verontrusten. Uit een mostaardzaadje kan een boom groeien. Blijven graven naar de bron tot er terug drinkbaar water opkomt. De kerk dient met mensen op weg te gaan waarbij vooral het samen op weg gaan telt en niet zozeer de aankomst. Voor de kerk net als voor Jezus zou kwetsbaarheid een kracht moeten zijn. Het is pas als je alles verliest (macht en verworven rechten) dat er terug kan opgebouwd worden. Ik ben er van overtuigd dat er altijd een plaats zal blijven voor de kerk in de samenleving: stilte, spiritualiteit en verbondenheid, symboliek, rituelen en verbondenheid blijven belangrijk.
evenstilstaanblog.wordpress.com 