De kerk en het abdijgebouw
lieten ze achter net voor het begin
van de 16de eeuw.
Ze vluchtten samen naar Diest
in hun witte pijen
in twee lange rijen
met hun koeien en hun schapen,
hun koren, tarwe en rapen
en hoopten daar veilig te zijn
ver weg van al het oorlogsgeweld,
het verdriet en de pijn.
(Willem uit klas 3VV4)
evenstilstaanblog.wordpress.com 